Znajdująca się na Wzgórzu Zamkowym XIV-wieczna kaplica jest jednym z najważniejszych miejsc w Lublinie. Decydują o tym rusko-bizantyńskie malowidła, którymi w 1. poł. XV w. król Władysław Jagiełło nakazał ozdobić jej wnętrze. Malowidła przedstawiające treści religijne w duchu kościoła prawosławnego zdobią mury rzymskokatolickiej świątyni, co jest unikalnym symbolem koegzystencji kultury wschodnio- i zachodnioeuropejskiej. Wśród wizerunków świętych oraz scen biblijnych możemy dostrzec także freski przedstawiające samego Władysława Jagiełłę. Są to jedyne podobizny króla wykonane za jego życia.
W 1899 roku malarz lubelski Józef Smoliński zwrócił uwagę na fragmenty polichromii widoczne pod warstwą odpadającej pobiały wapiennej. Odsłonił scenę na obudowie schodów prowadzących na emporę oraz wykonał jej kopię i opis, trafnie łącząc przedstawienie z wizerunkiem fundatora malowideł. Przypadkowe odkrycie Smolińskiego spotkało się z zainteresowaniem Akademii Umiejętności w Krakowie, a także Carskiej Komisji Archeologicznej w Petersburgu. W 1917 roku rozpoczęły się pierwsze prace przy konserwacji polichromii. Wydarzenia z czasów drugiej wojny światowej, a także dziesięciolecia powojennego w znacznym stopniu przyczyniły się do pogorszenia stanu malowideł. W 1976 roku rozpoczęto ostatni, kompleksowy etap zabezpieczenia technicznego budynku kaplicy oraz konserwacji polichromii. Oryginalne malowidła odsłonięto spod wielu przemalowań, reperacji i łat tynkowych. Wieloletnią konserwację zakończono w 1997 roku.
W 2015 r. Kaplica została uhonorowana Znakiem Dziedzictwa Europejskiego.
Szczegółowe informacje dla zwiedzających i ceny biletów dostępne są na stronie internetowej Muzeum Narodowego w Lublinie.